काँचो उमेरका कांचा हरफहरु

"म"

मलाई डोसा एकदमै मिठो लाग्छ,

तर ढिंडो चाखेकै छैन।

मलाई मिनिस्कट एकदम सुहाउंछ,

तर फरिया-चोली लगाएकै छैन।

******************

मलाई म्याडोनाका गीत मुखाग्र छन,

तर कुमार बस्नेतका सुनेकै छैन।

मलाई पियानो राम्ररी आउँछ,

तर सारंगी देखेकै छैन।

*******************

मलाई एथेन्से एकदमै मन पर्छ,

तर लुम्बिनी पुगेकै छैन।

विश्वाज्वतिमा रंगिला फेरि चले हुन्थ्यो,

तर दक्षिणा हेरेकै छैन।

******************
म बिदेशी भाँडा माझ्न मन्जुर छु,

तर गाउँमा खुकुरी पिट्न लाज लाग्छ।

किनकी मेरी प्रेयसी शहरकी हुन,

तर मेरो घर कहाँ हो सोचेकै छैन।

******************

रोजाइ

पिउनु नै त हो,

कोक, प्यास र पेप्सी नै पिए पनि त हुने

खै किन मिर्नोभ, नसा र खुकुरीमै जान्छ मन

दुख्नु नै त हो,

रोग, भोक र गरीबीमै दुखे पनि त हुने,

खै किन तरुनी थाइकटहरु नहाँस्दैमा दुख्छ मन

ब्यापार नै त हो,

आलु भ्यान्टा, वा पुरी फ्यान्टाकै गरे पनि त हुने,

खै किन सोझा सिधा चेली बेटिकै गरिन्छ यहाँ

प्रदर्शन नै त हो,

पहिलो नै हुने गरी सम्पूर्ण गरे पनि त हुने,

खै किन आधा-आधा गरेर पछि-पछि परिन्छ यहाँ।

बस्नु नै त हो,

काम, कर्तब्य र निस्ठामै बसे पनि त हुने

खै किन मिर्मिरे परेलिहरुमै बस्छ दिल

सताउनु नै त हो,

गाउँघर र देउरालीकै मायाले सताए पनि त हुने

खै किन नाग्बेली चुल्ठोको यादले नै सताउँछ मन।

जिउनुनै त हो,

माया, प्रेम र सद्भावमै जिये पनि त हुने,

खै किन घ्रिणा, द्वेष, र शोषण मै बाचिन्छ

यहाँ,मर्नु नै त हो,

दुखी, गरिव वा मातृभूमीकै लागि मरे पनि त हुने,

खै किन फेसनी लभको सानो ट्राजेडी मै मरिन्छ यहाँ।